من صبورم اما ...

من صبورم اما

به خدا دست ِ خودم نیست اگر می رنجم،

یا اگر شادی زیبای تو را

به غم ِ غربت چشمان ِ خودم می بندم،

من صبورم اما

چه قدَر با همه ی عاشقی ام محزون ام

و به یاد ِ همه ی خاطره های گل ِسرخ

مثل ِ یک شبنم ِ افتاده ز غم مغموم ام...

من صبورم اما

بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم

بی دلیل از همه ی تیرگی رنگ ِ غروب

و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند،

من صبورم اما

آه، این بغض ِ گران

صبر چه می داند چیست.

شاعر:

حمید مصدق

****

با تشکر از دوست عزیز: 

мдjiD ××آریایــــــــیها××